ಮೊಗತುಂಬಿದ ಗತ್ತು ಕರಗಿಸಿ
ನಗುವಿನ ಮುಖವಾಡ ಸರಿಸುತ್ತ
ಖಾಲಿಖಾಲಿಯ ಹೊತ್ತುಬರುವ
ನೀಲಿನೀಲಿಯ ಈ ಹೊತ್ತು
ನೀ ನನ್ನೊಡನಿರಬೇಕಿತ್ತು...
ನಾನಲ್ಲದ ನಾನು
ನನ್ನಿಂದ ಹೊರಬಂದು
ನಾನು ನಾನಾಗುವ ಹೊತ್ತು
ನೀ ನನ್ನೊಡನಿರಬೇಕಿತ್ತು...
ಮನತುಂಬಿದ ಸೊನ್ನೆಗೆ ಅರಿವಿದೆ
ಕಣ್ಣಂಚಲರಳಿದ ಹನಿಗೆ ಅನಿಸಿದೆ
ಸೋಗಲಾಡಿ ನಗುವಿಗೂ ಬೇಕಿದೆ
ನೀನಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು...
ನೀನಿರಬೇಕಿತ್ತು...
ನೀ ನನ್ನೊಡನಿರಬೇಕಿತ್ತು...
ಶ್ರೀ...
ReplyDeleteಪ್ರತಿಪದವನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿಸಬೇಕೆನ್ನಿಸಿತು.
ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನನಗೂ ಹಾಗೆನ್ನಿಸಿತು ‘ಈ ಹೊತ್ತು ನೀ ನನ್ನೊಡನಿರಬೇಕಿತ್ತು.’
ಚಂದ ಬರ್ದಿದೀರಾ....
nice :)..very touchy.
ReplyDeleteಶ್ರೀಯವರೆ...
ReplyDeleteಭಾವ,ಲಯಗಳ.. ಗತ್ತು...
ನಿಮ್ಮ ಕವನದ ಗುಟ್ಟು...
ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ...
ಅಭಿನಂದನೆಗಳು...
nice poem shree..
ReplyDeleteಶ್ರೀ,
ReplyDeleteತುಂಬಾ ಸೊಗಸಾದ ಗೀತೆ.
ಶ್ರೀ,
ReplyDeleteನಾನು ನಾನಾಗುವ ಹೊತ್ತು
ನೀ ನನ್ನೊಡನಿರಬೇಕಿತ್ತು..
ಸೊಗಸಾಗಿದೆ ಈ ಸಾಲುಗಳು..
"ಒಲಿದ ಜೀವ ಜೊತೆಯಲಿರಲು ಬಾಳೇ ಸುಂದರ...." ಅಲ್ಲವಾ? ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.
ReplyDeleteಹಾಯ್ ಶ್ರೀಯವರೆ,
ReplyDeleteಬರೀ 'ಚೆಂದದ ಕವಿತೆ' ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮತ್ತೇನೋ ಇದೆಯೆನಿಸಿತು ..
ಕನಸುಗಳ ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗುಗಳನ್ನೊಮ್ಮೆ (ಕನ್ನಡ & ಇಂಗ್ಲಿಷ್) ಬಿಡುವಾದಾಗ ನೋಡಿ.
~ಸುಷ್ಮಸಿ೦ಧು
ಕವನ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ. ಇಷ್ಟವಾಯಿತು.
ReplyDeleteಶ್ರೀ,
ReplyDeleteರೀ ನೀವು
ಕವಿತೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರೆಯುತ್ತಿರಿ
ಧನ್ಯವಾದಗಳು.
ಅಂತಃಸ್ಸತ್ವ ಕದಡುವ, ಕಾಡುವ ಕವನ.
ReplyDelete-ಚಂದಿನ
asdddddddddddddddddddddd
ReplyDelete