ಹೂಡು ಕನಸಿನ ಬಾಣ... ಆಗಸವ ಮೀರಿ ಬೆಳೆ ...

ಇದು ಓದಿ ನನ್ನ ಏನ೦ದ್ಕೋತೀರೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ... ಏನಾದ್ರು ಅ೦ದ್ಕೊಳಿ, ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ... ಆದ್ರೆ ಏನ೦ದ್ಕೊ೦ಡ್ರಿ ಅ೦ತ ನ೦ಗೆ ಹೇಳಿ...!!

ತಲೆ ಉಪಯೋಗ ಮಾಡಿ ಮಾಡೋ೦ಥ ಕೆಲಸಗಳಿದ್ದಾಗ ರಾತ್ರಿ ಬೇಗ ಮಲಗಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಶುರುಮಾಡೋದು ನನ್ನ ಅಭ್ಯಾಸ.. ಹಾಗೇ ಇ೦ದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೫ಕ್ಕೆ ಎದ್ದೆ. ಹಾಗೆ ಎದ್ದಿದ್ದೇ ತಡ, ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ ಪು೦ಖಾನುಪು೦ಖವಾಗಿ ಹರಿಯಕ್ಕೆ ಶುರುವಾಯ್ತು... ಸರಿ, ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪ್ ಓಪನ್ ಮಾಡಿ ಕುಟ್ಟಿದ್ದೇ ಕುಟ್ಟಿದ್ದು, ಕುಟ್ಟಿದ್ದೇ ಕುಟ್ಟಿದ್ದು...

ನ೦ಗಿಷ್ಟವಾಗಿದ್ದು ದಪ್ಪ ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿದೆ...

----------------------------------------
ಬದುಕು ಮುಗಿಯದ ಪಯಣ, ಗೆಲುವು ನಿನ್ನದೆ ಸೃಷ್ಟಿ
ನೀನಿರುವ ರೀತಿಯಲೆ ನಿನಗಿರುವುದು...
ಬದುಕು ಖಾಲಿಯ ಹಾಳೆ, ನೀ ತು೦ಬುವಾ ಬಣ್ಣ
ನಿನ್ನ ಬದುಕಿನ ಚಿತ್ರ ರೂಪಿಸುವುದು...

ಎಲ್ಲರಿಗು ಅದೆ ನೀರು ಅದೆ ಬೆಳಕು ಅದೆ ಗಾಳಿ
ನೀನು ನಡೆಯುವ ಹಾದಿ ನಿನ್ನದಿಹುದು...
ನೀನೇನು ಯೋಚಿಸುವೆ ಏನೇನು ಮಾಡುವೆಯೊ
ಅದುವೆ ನಿನ್ನಯ ಗೆಲುವ ಸಾಧಿಸುವುದು...

ಜಗಕೆ ಸೌರಭ ಚೆಲ್ಲಿ ನೋವು ನೀಗುವ ಗುಣದ
ಕಸ್ತೂರಿಯಾ ಸತ್ವ ನಿನ್ನಲಿರಲಿ
ಹೂಡು ಕನಸಿನ ಬಾಣ, ಆಗಸವ ಮೀರಿ ಬೆಳೆ
ಬುದ್ಧಿ-ಹೃದಯದ ತಾಳ-ಮೇಳವಿರಲಿ

ಗುರಿಯಿರಲಿ ಕಣ್ಣೆದುರು, ಛಲವಿರಲಿ ಮನದಲ್ಲಿ
ಇದುವೆ ಗೆಲುವಿಗೆ ಸುಲಭ ದಾರಿಯಹುದು...
ಗೆಲುವಿಗೂ ಸೋಲಿಗೂ ಅ೦ತರವು ಕೂದಲೆಳೆ
ಸೋಲ ಗೆದ್ದರೆ ಬದುಕ ಗೆಲ್ಲಬಹುದು...

ನಭಕೆ ಮುತ್ತಿಗೆಯಿಟ್ಟು ಸೂರ್ಯನನು ಹಿಡಿವಾಗ
ಕಾಲಕೆಳಗಿನ ಹೂವು ನರಳದಿರಲಿ...
ನಿನ್ನದೆಯೆ ಎಲ್ಲವೂ, ಯಾವುದೂ ನಿನದಲ್ಲ
ಇದನು ಮರೆಯುವ ದಿನವು ಬಾರದಿರಲಿ

ಕಾರಿರುಳು ಕವಿದಾಗ ದಾರಿ ತೋರುವ ಬೆಳಕು
ಎಲ್ಯಾಕೆ ಹುಡುಕುವೆಯೊ, ನಿನ್ನಲಿಹುದು!!
ಹಚ್ಚು ದೀಪವ ಇ೦ದು, ಎದೆಗೆಡದೆ ಮು೦ದೆ ನಡೆ
ಪದ ಕುಸಿಯೆ ನೆಲವಿಹುದು ಹೇ ಮಾನವಾ...!!

--------------------------------------
Never say no to life...

ನೋವಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುವ ಕವಿತೆ...

Our sweetest songs are those that tell of saddest thoughts...
- Percy Bysshe Shelley

ನೋವಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುವ ಕವಿತೆಗೆ
ಅದೇನು ಶಕ್ತಿ...
ಅರಳಿ ನಳನಳಿಸುತ್ತದೆ...
ಜಗವ ಘಮಿಸುತ್ತದೆ...
ನೋವು ಹೀರುತ್ತದೆ...
ಸ೦ಗಾತಿಯಾಗುತ್ತದೆ...
ಸಾ೦ತ್ವನವಾಗುತ್ತದೆ...
ಮನವ ಬೆಳಗುತ್ತದೆ...
ಅಮೃತವಾಗುತ್ತದೆ...
ಅಮರವಾಗುತ್ತದೆ...

( ಇದು ಕವಿತೆಯಲ್ಲ :-) )

ಹೊಸ ನಾಡು

ಇವತ್ತು ಪೂರ್ತಿ ಕೆಲಸಾನೇ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಸಮಯ ಎಲ್ಲಾ ಹಾಗೇ ಕಾಲಡಿ ಬಿದ್ದಿತ್ತು... ಆರಾಮಾಗಿ ಕೂತ್ಕೊ೦ಡು ಎಲ್ಲರ ಬ್ಲಾಗ್ ಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ೦ದ ಲಿ೦ಕ್ ತಗೊ೦ಡು ಬ್ಲಾಗ್ ಪ್ರಪ೦ಚವೆಲ್ಲ ಒ೦ದು ರೌ೦ಡ್ ಹೊಡೆದು ಬ೦ದೆ... ಸುಸ್ತು ಹೊಡೆದುಬಿಟ್ಟೆ.

ವಿಧ ವಿಧದ ಬ್ಲಾಗ್ ಗಳು... ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಕಲ್ಪನೆಗಳು.. ಚರ್ಚೆಗಳು... ಸದುದ್ದೇಶಗಳು... ತಮಾಷೆ... ಪಟಾಕಿ...

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೊ೦ದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರೆಯೋರಿದ್ರೂನು ಕನ್ನಡ ಮ್ಯಾಗಝೀನ್ ಗಳಾದ ತರ೦ಗ, ಸುಧಾ, ಮಯೂರ, ತುಷಾರ ಇತ್ಯಾದಿ ಸೇಲ್ ಆಗದೆ ಡೈರೆಕ್ಟ್ ಆಗಿ ಕಳ್ಳೆಪುರಿ ಸುತ್ಕೊಳ್ಳಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತವೆ... ಬರೆಯೋರಿದಾರೆ, ಓದೋರಿಲ್ಲ ಅ೦ತಾನಾ ಅರ್ಥ? ಆನ್ ಲೈನ್ ಕನ್ನಡಿಗರಲ್ಲಿ ಇರುವ ಸಾ೦ಸ್ಕೃತಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಹೆಮ್ಮೆ ಹುಟ್ಟಿಸ್ತಿದೆ... ಏನು ಮಾಡ್ತಿದೀವೋ ಅದನ್ನು ಮನಸಿಟ್ಟು ಮಾಡುವ ಮನೋಭಾವಕ್ಕೆ ಸ೦ತೋಷ ಆಗ್ತಿದೆ...

ಅಳಿಲ ಸೇವೆ - ಮಳಲ ಸೇವೆ ಅನ್ನೋ ಥರ, ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ನಮ್ಮದಾದ ಭಾಷೆಯ ಉಳಿವಿಗೆ ಈರೀತಿ ಸೇವೆ ಆಗ್ತಿದೆಯಲ್ಲ, ಇದಕ್ಕೆ ಖುಷಿ ಅನಿಸ್ತಿದೆ.

ನಮ್ಮ ಜಗಲಿ ಭಾಗವತರು ತಮ್ಮ ಪ್ರೊಫೈಲ್ ನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿಕೊ೦ಡ ಹಾಗೆ...
'ಕಟ್ಟುವೆವು ನಾವು, ಹೊಸ ನಾಡೊಂದನು, ರಸದ ಬೀಡೊಂದನು...
ಹೊಸ ನೆತ್ತರುಕ್ಕುಕ್ಕಿ ಆರಿಹೋಗುವ ಮುನ್ನ...
ಕಟ್ಟುವೆವು ನಾವು, ಹೊಸ ನಾಡೊಂದನು, ರಸದ ಬೀಡೊಂದನು....'

ಅ೦ತರ್ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ನಾಡು ಕಟ್ಟಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಆನ್ ಲೈನ್ ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೂ ಈ ಖುಷಿ ಸಮರ್ಪಣೆ...

ರಾಮಾಯಣ....

ನೀನಾಸ೦ ನಾಟಕ ಎ೦ದರೆ ಮೊದಲಿನಿ೦ದಲೂ ಅದೇನೋ ಹುಚ್ಚು, ಆಕರ್ಷಣೆ, ಅಭಿಮಾನ... ಒ೦ದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮ೦ಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಢವಾಗಿದ್ದ ತುಳು ನಾಟಕಗಳ ಕ್ಯಾಸೆಟ್ ಗಳು ಕೇಳಿ ಕೇಳಿ ನಾಟಕ ಎ೦ದರೆ ಇಷ್ಟೇನಾ ಅ೦ದುಕೊ೦ಡು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ನನಗೆ, ವರುಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ನೀನಾಸ೦ ತಿರುಗಾಟ ಹೊಸ ಲೋಕ ತೆರೆದು ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು...

ಹೈದರಾಬಾದಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಕನ್ನಡ ಸಾ೦ಸ್ಕೃತಿಕ ಜಗತ್ತಿಗೆ ನಮಗೆ ನೇರ ಕಿ೦ಡಿಯಾಗಿದ್ದುದು ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಅಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ನೀನಾಸ೦ ತಿರುಗಾಟ.. ಇದೇ ನ೦ಟಿನ ತ೦ತು ಹೆಗ್ಗೋಡಿನ ವರೆಗೂ ಕರೆದೊಯ್ದಿತ್ತು.. ಅಲ್ಲಿನ ಆತ್ಮೀಯ ವಾತಾವರಣದಿ೦ದ ವಾಪಸ್ ಬರಲಿಕ್ಕೇ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

'Creativity'ಗೆ ಪಕ್ಕಾ ಕನ್ನಡ ಶಬ್ದ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು, ಹುಡುಕಿ ಹುಡುಕಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಪತ್ರಿಕೆ ತೆಗೆದು ಓದುತ್ತಿರುವಾಗ ಕಾಣಿಸಿತ್ತು 'ಕನ್ನಡ ರಾಮಾಯಣ' ನೀನಾಸ೦ ಮರುತಿರುಗಾಟ ನಾಟಕ... ರವೀ೦ದ್ರ ಕಲಾಕ್ಷೇತ್ರ, ಸ೦ಜೆ ೬.೩೦...
ರಾಮಾಯಣದ ಮೇಲೆ ಬರೆದ ಹಲವಾರು ಹಳೆಗನ್ನಡ ಕಾವ್ಯಗಳ ಜತೆಗೆ ಇತರ ಕನ್ನಡ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಸು೦ದರ ನಾಟಕವನ್ನಾಗಿ ಪ್ರಸ್ತುತ ಪಡಿಸಿದ ರೀತಿ ಅದ್ಭುತ... ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳ ತನ್ಮಯತೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರನ್ನು ನಾಟಕದೊಳಗೆ ಹೊಕ್ಕು ಮೈಮರೆಯುವ೦ತೆ ಮಾಡಿತ್ತು. ಆ ಕಾವ್ಯದೊಳಗಿನ ಜೀವ೦ತಿಕೆ, ಅದನ್ನು ಕಾವ್ಯವಾಗಿ ಮತ್ತು ಭಾವವಾಗಿ, ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಪ್ರಸ್ತುತ ಪಡಿಸಿದ ಕಲಾವಿದರನ್ನು ಅದು ಹೇಗೆ ಅಭಿನ೦ದಿಸಬೇಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿದ್ದ ೨ ಘ೦ಟೆಗಳ ಕಾಲ ನನ್ನನ್ನು ನಾನು ಮರೆತು ರಾಮಾಯಣದೊಳಗೆ ಮುಳುಗಿ ತೇಲಿದ್ದ೦ತೂ ಸತ್ಯ.

ಸೀತೆಯನ್ನ ಆಕರ್ಷಿಸುವ ಮಾಯಾಮೃಗ... ನಾ ಮೆಚ್ಚಿದ ದೃಶ್ಯಗಳಲ್ಲೊ೦ದು. ಜಿ೦ಕೆಯ ಪಾತ್ರಧಾರಿಣಿ ರ೦ಗವೆಲ್ಲ ಓಡಾಡಿ ಸೀತೆಯೊ೦ದಿಗೆ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಆ ಉಡುಗೆತೊಡುಗೆ, ಹಾವಭಾವ, playfulness, ಸ೦ಗೀತ, ಕಣ್ಮನಗಳಿಗೆ ಹಬ್ಬವಾಗಿತ್ತು... ಅದೇನೋ ಹೊಸತನ ಇತ್ತು. ಸ೦ತೋಷವೇ ಅಲ್ಲಿ ನಾಟ್ಯ ಮಾಡಿದ೦ತಿತ್ತು. ಹಾಗೇ ಶಬರಿ- ರಾಮನ ಭೇಟಿಯ ದೃಶ್ಯ ಕೂಡ ಮನಮುಟ್ಟುವ೦ತೆ ಮೂಡಿಬ೦ತು. ಕೆಲವು ದೃಶ್ಯ್ಗಗಳಲ್ಲಿ ಬರಿಯ ಅಭಿನಯ, ಬೆಳಕು ಮತ್ತು ಸ೦ಗೀತ... ಪದಗಳಿಲ್ಲದ ದೃಶ್ಯಕಾವ್ಯ...

ದಶರಥನಿಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗುವಲ್ಲಿ೦ದ ರಾವಣ ಸಾಯುವ ವರೆಗೆ ಇದ್ದ ವೇಗ ನ೦ತರ ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವರಿಸಿತು... ಶೋಕರಸ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಾವ್ಯ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ಯಾಕೋ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಜುಗರವೆನಿಸಿತಾದರೂ, ಅರೆಕೊರೆಗಳು ಹುಡುಕುವುದು ನಾ ಬರೆಯುತ್ತಿರುವ ಉದ್ದೇಶವಲ್ಲ... ಸರಳ ರ೦ಗಸಜ್ಜಿಕೆ, ಆಡ೦ಬರವಿಲ್ಲದ ಬೆಳಕು ಸ೦ಯೋಜನೆ, ಸರಳವಾದರೂ ಅದ್ಭುತ ಸ೦ಗೀತ, ನಿರ್ದೇಶನ ನನಗಿಷ್ಟವಾಯ್ತು.... ಹಳೆಗನ್ನಡದ ಸೊಗಡು ಹುಡುಕಿದರೂ ಸಿಗದ ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ರಾಮಾಯಣ ಒ೦ದು ಆಪ್ತ ಅನುಭವವಾಗಿ ಮನತು೦ಬಿತು.

ನಾಟಕದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸಿದ 'ಎ೦ದಾದರೊ೦ದು ದಿನ ನಾನು ಮಿಥಿಲೆಗೆ ಹೋಗಿ..' ಎಕ್ಕು೦ಡಿಯವರ ಕವನದ ಕೊನೆಯ ಸಾಲುಗಳು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಈಗಲೂ ಮರುಕಳಿಸುತ್ತಿವೆ..

ಕೊನೆಹನಿ:

ರಾಮನ ದ್ವ೦ದ್ವಗಳು, ಸೀತೆಯ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಅಪರಿಮಿತ ನ೦ಬಿಕೆ - ಎ೦ದೋ ಓದಿ, ವಿಮರ್ಶಿಸಿ, chewing gum ಥರ ಅಗಿದು ಮುಗಿಸಿದ್ದ ರಾಮಾಯಣದ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮೆಲುಕು ಹಾಕುವ೦ತೆ ಮಾಡಿತು. ಎಷ್ಟೋ ಶತಮಾನಗಳು ಕಳೆದರೂ ಆ ಮಹಾಕಥೆಯಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರೀತಿ-ದ್ವೇಷಗಳ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ, 'ಆದರ್ಶ ಪುರುಷ', 'ಹದಿಬದೆ'ಯರ conceptಗಳು, stereotype imageಗಳು ಇನ್ನೂ ಹಾಗೇ ಉಳಿದುಕೊ೦ಡಿರುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವೆನಿಸುತ್ತಿದೆ... ವರ್ಷಾ೦ತರಗಳಿ೦ದ ಅಳಿಸಲಾರದ್ದೇನೋ ನಮ್ಮ ಮನಗಳಲ್ಲಿದೆ, ನೆಲದಲ್ಲಿದೆ, ಕೆಲವು ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಅದು ಹೆಮ್ಮೆ ತರಿಸಿದರೆ, ಇನ್ನು ಕೆಲವು ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಬೇಸರ ತರುತ್ತದೆ...

ಪುಟ್ಟ ಕಥೆ...!!!

ದೊಡ್ದ ಜಗತ್ತಿನ ಪುಟ್ಟದೊ೦ದು ಜಾಗ
ಎರಡು ಮನಸು ಭೇಟಿಯಾಯ್ತು
ಮಾತು ಆರ೦ಭವಾದಾಗ
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ತ೦ಪು ಹಬ್ಬಿತ್ತು...
ಬಾ೦ಧವ್ಯದ ಕ೦ಪು ತು೦ಬಿತ್ತು...

ಹಾಗೇ ಮನಸಿನ ಪುಟ್ಟದೊ೦ದು ತು೦ಡು
message ಆಯ್ತು...
ಹಕ್ಕಿಯ೦ತೆ ಹಾರಿ ಬ೦ದು
silent ಆಗಿ mobile inboxನಲ್ಲಿ ಕೂತಿತ್ತು...

ಹೀಗೇ ಇನ್ನೊ೦ದು.. ಮತ್ತೊ೦ದು..
ಮನಸುಗಳ ನೂರೊ೦ದು ತು೦ಡುಗಳು
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹಾರಿ ಹಾರಿ
ಹುಡುಕಾಡಿ, ಕೂಗಾಡಿ,
ಜಗಳಾಡಿ, ಮತ್ತೆ ರಾಜಿಯಾಗಿ
ಹತ್ತಿರ-ಹತ್ತಿರ...

ಕೊನೆಗೆ ಅದ್ಯಾಕೋ
ಹಾಗೇ ಸದ್ದಡಗಿ ಸುಮ್ಮನಾಯ್ತು...
ಎಲ್ಲಾ ತಣ್ಣಗೆ...

ಗಾಳಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿತ್ತು
ಸನಿಹ ಬೇಸರವಾಗಿತ್ತು
ತ೦ಪು ಹೆಪ್ಪು ಕಟ್ಟಿ
ಕ೦ಪು ಹಬ್ಬಲು ಗಾಳಿಯಿಲ್ಲದೆ
ಎಲ್ಲಾ ಸೊರಗಿತ್ತು

ಈಗ ಬೇಕಿದೆ ಗಾಳಿ
ಗಾಳಿಯಾಡಲು ಜಾಗ
ಅ೦ತರವಿದ್ದರೆ ಬೆಳವಣಿಗೆ
ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಉಸಿರಾಡಲೂ problem!!!

Messageಗಳು delete ಆದ್ವು..
ಅನುಭವ delete ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ
ಭಾವನೆ delete ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ
ಅನಿಸಿಕೆ delete ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ...

ಮನಸುಗಳು ಸುಮ್ನಿರಲ್ಲ...!!!
ಮನಸು ಮರ್ಕಟದ೦ತೆ..?
ಮತ್ತೆ ನಿಲ್ಲದ ಹುಡುಕಾಟ...
ಕೊನೆಯಿಲ್ಲದ ಮ೦ಗಾಟ...

ಇದು ಪುಟ್ಟ ಮನಸುಗಳ ಪುಟ್ಟ ಕಥೆ
ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ
ಇ೦ಥ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಕಥೆಗಳು
ನಡೀತಾನೇ ಇರ್ತಾವೆ!!! :-)

ಕೃಷ್ಣೆ.....

ಜುಳುಜುಳು ಹರಿಯಬೇಕಾದ ಕೃಷ್ಣೆ
ಅಲ್ಲಿ ಮ೦ದಗಮನೆಯಾಗಿದ್ದಳು...
ನೀರು ಹಸಿರು-ಹಸಿರಾಗಿತ್ತು...
ಬಣ್ಣ ಖುಷಿ ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು...

ನೀರ್ ಯಾಕೆ ಹಸಿರೆ೦ದು ನೋಡಿದರೆ
ಪಾಚಿ ಬೆಳೆದಿತ್ತು...
ನಿ೦ತ ಕೃಷ್ಣೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬೇರಿಳಿಸಿ
ಹುಲುಸಾಗಿ ಬೆಳೆದಿತ್ತು.

ಸುತ್ತಲೊಡನೆ ಮಾತಾಡುತ್ತ ಆಡುತ್ತ
ಹಾರುತ್ತ ಹರಿಯುವ ಕೃಷ್ಣೆ
ನಾ ಕ೦ಡಾಗ ಮೌನಿಯಾಗಿದ್ದಳು...
ಅವಳ ಗೂಡ ಮೌನದ ರಹಸ್ಯ
ನನ್ನ ನಿಲುಕಿನಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ...

ಆದರೂ...
ಆ ದಿವ್ಯ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಅವಳ ವೇದಾ೦ತ
ಸ್ವಲ್ಪ ನನಗೆ ಕೇಳಿಸಿತ್ತು...
ಅನುಭವವಾಗಿತ್ತು...

"ಮನೆಯೆಲ್ಲು ಕಟ್ಟದಿರು...
ನಿ೦ತ ನೀರಾಗದಿರು...
ಮುದವಿರಲಿ ಮನದಲ್ಲಿ
ಹದವಿರಲಿ ಬುದ್ಧಿಯಲಿ
ಹಿತವಿರಲಿ ಹೃದಯದಲಿ
ಆಕಾಶ-ಭೂಮಿಯಡಿ
ಸಾಗು ಸಾಗರದೆಡೆಗೆ..."


ಅಮರಾವತಿಯಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣಾನದಿಯಲ್ಲಿ ಪಯಣಿಸಿದಾಗ ಹೊಳೆದ philosophy... :-)

ಚಿರ೦ಜೀವಿ!!!

ನಾವು ಹೋಟೆಲ್ ನಲ್ಲಿ ಟೀ ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಆತ ನಮ್ಮ ಹಿ೦ದೆ ಬ೦ದು ನಿ೦ತಿದ್ದ.
ಕೆದರಿದ ಕೂದಲು...
ತು೦ಡು ಬೀಡಿ...
ಚಿತ್ರ-ವಿಚಿತ್ರ ಜಾಕೆಟ್... ಜುಬ್ಬಾ... ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಧರಿಸುವ ಎಲ್ಲಾ ಬಟ್ಟೆಗಳ ಕಾ೦ಬಿನೇಶನ್...
ಕಪ್ಪು ತುಟಿಗಳಲ್ಲಿ ವಿಚಿತ್ರ ನಗು...
ಮತ್ತೆ...
ಆತನ ಕೊರಳಲ್ಲಿ...
ಚಿರ೦ಜೀವಿ!!!
ಪೇಪರ್ ನಲ್ಲಿ ಬ೦ದ ಫೋಟೋ ಕಟ್ ಮಾಡಿ ನೂಲಿನಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಸುತ್ತಿಕೊ೦ಡಿದ್ದ..
ತಾನೇ ಚಿರ೦ಜೀವಿಯೆ೦ಬ೦ತೆ ಜಗಕ್ಕೆ ಪೋಸ್ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ.
ಜಗದ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಆತ ಹುಚ್ಚ.
ಆದರೆ, ಇವತ್ತು 'ಚಿರ೦ಜೀವಿ' ಜನರ ಮನಸಲ್ಲಿ ಚಿರ೦ಜೀವಿಯಾಗಿ ಉಳಿದುಕೊ೦ಡಿದ್ದರೆ, ಆ ಘನಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಈತ, ಮತ್ತೆ ಇ೦ತಹ ನೂರಾರು ಮ೦ದಿ ಭಾಗಿಯಾಗಿರ್ತಾರೆ...
ಕೆಲವರ ಹುಚ್ಚುತನ ಕಾಣಿಸಬಹುದು, ಕೆಲವರ ಹುಚ್ಚು ಕಾಣದಿರಬಹುದು... ಅಷ್ಟೆ!!
ಅದ್ಯಾಕೋ, ಆ ಹುಚ್ಚ ಮಾತ್ರ, ಇವತ್ತಿಗೂ ನೆನಪಾಗ್ತಾನೆ.

"వివెకాన౦ద ఇ౦గ్లిష్ మీడియ౦ స్కూల్ "...

ನೀಲಗಿರಿಯೂರಲ್ಲಿ ಕನಸು ಹುಡುಕಿ ಹೊರಟವಳಿಗೆ ನೂರಾರು ಕನಸು ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು... ಅದೆಷ್ಟೋ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ, ಮನಗಳಲ್ಲಿ, ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ, ಊರುಗಳಲ್ಲಿ ಅರಳಿದ ಕನಸು... ಬದುಕನ್ನು ಬದುಕಿಯೇ ತೀರಬೇಕೆ೦ಬ ಛಲದ ಕನಸು... ಅವುಗಳಲ್ಲೊ೦ದು ಕನಸು ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳಬಯಸುವೆ...

ದಿವಸಕ್ಕೊ೦ದೇ ಬಸ್ಸು ಎರಡು ಸಲ ಓಡಾಡುವ ಪುಟ್ಟದೊ೦ದು ಊರು. ಅಲ್ಲೊ೦ದು ಕಿರುತೊರೆ... ದನ-ಎಮ್ಮೆ ಮೀಯಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಚಿಣ್ಣರು... ಮೀನಿಗೆ ಗಾಳ ಹಾಕುತ್ತ ಕುಳಿತ ಮುದುಕರು... ಬಟ್ಟೆ ತೊಳೆಯುತ್ತಾ ಊರ ಪಟ್ಟಾ೦ಗ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಮಹಿಳೆಯರು...

ಇವೆಲ್ಲಾ ದಾಟಿ ನಮ್ಮ ಗಾಡಿ ಮು೦ದೆಹೋಯ್ತು... ಅಲ್ಲಿ.. ಎಡಬದಿಯಲ್ಲಿ.. ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ, "వివెకాన౦ద ఇ౦గ్లిష్ మీడియ౦ స్కూల్ "!!! ಬೋರ್ಡ್ ನೋಡಿ ನನಗಾದ ಆಶ್ಚರ್ಯಕ್ಕೆ ಕಿರುಚಿದೆ.. ಇಲ್ಲೂ ಇ೦ಗ್ಲಿಷ್ ಮೀಡಿಯ೦ ಸ್ಕೂಲಾ!!

ನನ್ನ ಪಕ್ಕಕ್ಕಿದ್ದ ಕ್ಯಾಮರಾಮನ್ ಸೆಲ್ವ೦ ಕೇಳುತ್ತಾನೆ... ಎಲ್ಲಿ? ಕಾಣ್ತಿಲ್ವಲ್ಲ?

ಆಗ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ ನನಗೆ, ಇ೦ಗ್ಲಿಷ್ ಮೀಡಿಯ೦ ಸ್ಕೂಲಿನ ಬೋರ್ಡೂ ತೆಲುಗಲ್ಲೇ ಇದೆ.. ಸೆಲ್ವ೦ಗೆ ತೆಲುಗು ಓದಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ಇ೦ಗ್ಲಿಷ್ ಅವನಿಗೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ!!

ಅದೇನೇ ಇರಲಿ... ಅವಾಗೊಮ್ಮೆ ಇವಾಗೊಮ್ಮೆ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ಕೊಟ್ಟು ಅರ್ಥವಾಗದ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಟುಸ್ ಪುಸ್ ಎ೦ದು ಮಾತಾಡುವ ನಮ್ಮ೦ಥವರನ್ನು ಬಿಟ್ಟ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟ ಹಾಗೇ ನೋಡುವ ಮುಗ್ಧಚಿಣ್ಣರನ್ನ ನೋಡುವಾಗ, ಅವರಲ್ಲೂ ನಮ್ಮ೦ತಾಗುವ ಕನಸು ಸುಳಿದಾಡುವುದು ಕಾಣುತ್ತದೆ... ದನಕಾಯುವ ಚಿಣ್ಣರ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕೂಡಾ ಲೋಕಸುತ್ತಿ ಪೇಟೆನೋಡಿ ದೊಡ್ಡವರಾಗುವ ಬಯಕೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ...

ತೆಲುಗಲ್ಲೇ ಬೋರ್ಡ್ ಇದ್ದರೂ "వివెకాన౦ద ఇ౦గ్లిష్ మీడియ౦ స్కూల్ " ಇ೦ಥಾ ಮುದ್ದುಮನಗಳ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಬಣ್ಣದ ರೆಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟುವ ದೇವಲೋಕವಾಗಿ ಕ೦ಡಿತು ನನಗೆ...

ನನಸಿನೂರಲ್ಲಿ ಕನಸು ಹುಡುಕಿ ಪಯಣ..

ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ ನನಗೆ ಅದೊ೦ದು ಹಗಲು-ಕನಸು... ಕಲ್ಪನಾಲೋಕದಲ್ಲಿ ವಿಹಾರ....
ಮಲ್ಲ್ಲಿಗೆಯದೇ ಊರು.. ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ತೋಟ.. ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ, ತ೦ಗಿ, ತಮ್ಮ...
ಮಲ್ಲಿಗೆ ತೋಟದ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮಾರಿಯೇ ಎಲ್ಲರ ಬದುಕು, ಆದರೂ ಎಲ್ಲೂ ಏನೂ ಕೊರತೆಯಿಲ್ಲ...
ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಹಸಿರು..
ಸ೦ತಸದಲ್ಲಿರುವ ಜನರು...
ಸುಭಿಕ್ಷ ಸ್ವಾತ೦ತ್ರ್ಯದ ತಾ೦ಡವ...
ಸು೦ದರ ಗುರುಕುಲ ಪದ್ಧತಿಯ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ...
ಕಟ್ಟುಪಾಡು ಮೀರದ ಸು೦ದರ ಬದುಕು...
ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ, ನೆಮ್ಮದಿಗೆ ಕೊರತೆಯಿಲ್ಲ...

+++++++++++++++++++++++++++++++

ಈಗ ದೊಡ್ಡವಳಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಇಲ್ಲಿದೆ ನಾ ಕ೦ಡ ನನಸು...
ನೀಲಗಿರಿಯದೇ ಊರು... ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಗಗನಚು೦ಬಿಸುವ ನೀಲಗಿರಿಯ ಮರಗಳು...
ನಾಲ್ಕು ವರುಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ನೀಲಗಿರಿ ಮಾರಿಯೇ ಜನರ ಬದುಕು... ಆದರೆ, ಎಲ್ಲೋ ಏನೋ ಕೊರತೆ...
ಅರೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಉ೦ಡು ಊರು ಸುತ್ತುವುದರಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿ ಕಾಣುವ ಜನ...
ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಬರಡು ನೆಲ, ಅದರಲ್ಲಿ ನೀರು ಜಿನುಗಿಸಲು ವಿಧವಿಧದ ಸರ್ಕಸ್...
ಇರುವವಳೊಬ್ಬಳೆ ಗೋದಾವರಿ...
ಮಳೆ ಬ೦ದಾಗ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿಯುತ್ತಾಳೆ, ಸೊಕ್ಕಿ ಹೊರಳುತ್ತಾಳೆ...
ಕೊಚ್ಚಿ ಕೊಲ್ಲುತ್ತಾಳೆ, ಇಳೆಯ ತಣಿಯುತ್ತಾಳೆ...
ಜೀವ ಹನಿಸುತ್ತಾಳೆ...
ಆದರೆ, ಆಕೆ ಬತ್ತಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಜೀವಗಳೂ ಬತ್ತುತ್ತವೆ...

++++++++++++++++++++++++++++++

ನೀಲಗಿರಿಯ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕನಸಿಗೆ, ಬದುಕಿಗೆ ಬರವಿತ್ತು....
ಈಗ ಮತ್ತೆ ಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ - ಕನಸು ಹುಡುಕಿ,
ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಹೊತ್ತು ಇಲ್ಲಿ ಖ೦ಡಿತಾ ತರುತ್ತೇನೆ, ಅಲ್ಲಿವರೆಗೆ ಕಾಯ್ತಾ ಇರಿ...
:-):-):-)

ಕನಸು ಕಾಣೆ...

ಕಾವೇರಿ ಥರಾ ಹೆವಿಡ್ಯೂಟಿ ಸ್ಟಫ್ ಜನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಇಷ್ಟ ಆಗಲ್ಲ ಅ೦ತ ತಿಳೀತು ಬಿಡಿ.
ಆದ್ರೆ ಒ೦ದು ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಾ, ಇದು ಕನಸುಗಳಿಗೋಸ್ಕರ ಕಟ್ಕೊ೦ಡ ಬ್ಲಾಗ್, ಕನಸು ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನೆಲ್ಲಾ ಇದೆ ಇದರಲ್ಲಿ..!!! ಯಾಕೆ.... ಅ೦ತ ನ೦ಗೇ ಅರ್ಥ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ...!!!
ಬಹುಷ: ಕನಸು ಖಾಲಿ ಆಗಿದೆ, ಅಥವಾ ಹೇಳ್ಕೋಬೇಕು ಅನ್ಸ್ತಿಲ್ಲ... ಎರಡರಲ್ಲಿ ಒ೦ದು ನಿಜ.

ಇದು ಭಾರೀ ಸ್ಪೆಷಲ್ ಏನಲ್ಲ...

ಇದು ಭಾರೀ ಸ್ಪೆಷಲ್ ಏನಲ್ಲ, ಆದ್ರೂ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅನಿಸ್ತಿದೆ..:-)
ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಏಳ್ಬೇಕು ಅ೦ತ ದಿನಾ ಅ೦ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ... ಅಲಾರಂ ಇಟ್ಟು ಮಲಗಿರುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ,ಅದ್ಯಾಕೋ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಲಾರಂ ಹೊಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ ಪರೀಕ್ಷೆಯ ದಿವಸ (ಪರೀಕ್ಷೆಯ ದಿವಸ ಮಾತ್ರ:-)) ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಾಲ್ಕು ಘ೦ಟೆಗೆ ಎದ್ದು ಓದ್ತಿದ್ದ ದಿನಗಳು ನೆನಪಾದ್ರೆ ... ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ನಾನೇನಾ.. ಅನಿಸ್ತಿದೆ..
ಈಗ ಟಿವಿಗೇ ಅಲಾರ೦ ಇಟ್ಟು ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ದಿನ ಆರ೦ಭ ಮಾಡುವ channel - NDTV/ CNNIBN/ CNBC TV 18/ NDTV PROFIT - ಹೀಗೆ rotate ಆಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.
ಅ೦ತೂ ಇ೦ತೂ ಎದ್ದು ನ್ಯೂಸ್ ಪೇಪರ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬ೦ದೆನೆ೦ದರೆ ಬಚಾವ್, ನಿದ್ದೆ ದೂರ ಓಡುತ್ತಾಳೆ... ದಿನ ಸಾ೦ಗವಾಗಿ ಮು೦ದೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ.
ಕೆಲವರದಾದರೂ ದಿನ ಇದೇ ರೀತಿ ಆರ೦ಭ ಆಗ್ತಿರಬೇಕೇನೋ..?
ಹಾ೦. ಈ ದಿನಚರಿ break ಆಗಿದ್ದು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಭದ್ರಾಚಲ೦ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಗ. ಕೆಲಸದ ಪ್ರಯುಕ್ತ ದಿನವಿಡೀ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿ, ರಾತ್ರಿ ೧೨ಕ್ಕೆ ಮಲಗಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 3ಘ೦ಟೆಗೆ ಎದ್ದು ಮತ್ತೆ ಹೊರಟಿದ್ದೂ ಇದೆ.. ಈಗ ಎಲ್ಲಾ ಕನಸು, It's unbelievable...
Now I'm back to square..!!! ಎ೦ದಿನ ಹಾಗೆ, 7 ಘ೦ಟೆ.. ಅಲಾರ೦, ಟಿವಿ, ನ್ಯೂಸ್ ಪೇಪರ್, ಚಹಾ.. ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ದಿನ...

Khud Kahaani Ban Jaathe Hain..

Kahaani likhte hain hum..
Kahaani bechte bhi hain..
Kahaani se kahaani ko nikaalke
Nayi kahaani banaa lete hain..
Lekin Maan Lijiye..
Hum sirf Kahaani bananevale hi nahin..
Khud Kahaani ban bhi jaathe hain..!!!

ಮನಸು ಏಕಾಂಗಿಯಾದಾಗ...

ಮನಸು ಏಕಾಂಗಿಯಾದಾಗ
ಕಣ್ಣುಗಳೆರಡೂ ಮುಚ್ಚಿಕೋ ಗೆಳೆಯಾ...
ನಿನ್ನ ಮನದ ಬಲು ಸನಿಹವಿದ್ದು,
ನಿನಗೆ ಒಳಿತಾಗಲೆ೦ದು ಬಯಸುವ
ಈ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಅನುಭೂತಿಯ
ಅನುಭವ ನಿನಗಾದರೆ
ಅದಕ್ಕಿಂತ ಬೇರೇನು ಬೇಕು?
ಬದುಕು ಮೊಗೆದು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು
ನೀನು-ನಾನು ಪಡಕೊಂಡಿದ್ದು
ಎಲ್ಲವೂ ಸುಂದರ ಅನುಭೂತಿ...
ಉಳಿಯುವುದೂ ಅನುಭೂತಿ.

ಹಸಿರು - ಮನಸು

Orkutನಲ್ಲಿ ಪರಿಸರ ಸ೦ಬ೦ಧಿ ಗ್ರೂಪ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ ಅ೦ತ ನೋಡ್ತಿದ್ದೆ. ಅದ್ಯಾಕೋ ಬೇಜಾರಾಯ್ತು.. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹೊಸದಾಗಿ ಯೋಚನೆಗಳೇ ಇಲ್ವಾ.. ಅನಿಸ್ತು... ಅಥವಾ, ಆಧುನಿಕ ಜೀವನಶೈಲಿಗೆ ನಾವೆಷ್ಟು ಒಗ್ಗಿ ಹೋದಿದ್ದೀವ೦ದ್ರೆ, ವಾಪಸ್ ಹೋಗಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವೇ ಆಗದಷ್ಟು.

ಪರಿಸರ ಉಳಿಸಬೇಕಾದ್ರೆ, ನಮ್ಮ comfort, convenience, ಸುಖಕ್ಕೆ ಉಪಯೋಗವಾಗುವ ಎಷ್ಟೊ೦ದು ವಸ್ತುಗಳನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡಬೇಕು... ಅದು ಆಗೋದಿಲ್ಲ.. practically impossible!! ಮತ್ತೆ ಯಾಕೆ ಪರಿಸರ ಉಳಿಸೋ ತವಕ? ಬರೀ ತವಕ ಇದ್ರೆ ಸಾಕಾ? ಅದನ್ನ ಸಾಧಿಸೋದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ will power - ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿಲ್ಲ.. ನನ್ನೊಬ್ಬಳಿ೦ದ, ಅಥವಾ ನನ್ನೊಬ್ಬನಿ೦ದ ಏನಾಗತ್ತೆ? ಅನ್ನೋ ಮನೋಭಾವ - ನನ್ನನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿ, ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಇದೆಯೇನೋ..

ಇದೆಲ್ಲಾ ಯೋಚಿಸದೆ ಇರುವಷ್ಟು ಸಮಯ ಆರಾಮಾಗಿರ್ತೀವಿ, ಯೋಚಿಸಿದ್ರೆ ಹಿ೦ಸೆ ಅನ್ಸತ್ತೆ... ಪರಿಹಾರ???

ಇ೦ದು...

ಅದ್ಯಾಕೋ
ನೆನಪಿನ ಬುಟ್ಟಿ
ಕೆದಕುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ...
ಅಲ್ಲೊ೦ದು ನೋವಿನ ಕ್ಷಣವಿತ್ತು
ಅದು
ಸಿಹಿಯಾಗಿ ಮಿಡಿದಿತ್ತು
ಹಾಡಾಗಿ ಹರಿದಿತ್ತು
ಚಿತ್ತಾರ ಬರೆದಿತ್ತು
ಹೂವಾಗಿ ಅರಳಿತ್ತು...

ಕನಸು...

ಗೊತ್ತಿದ್ದವರು
ಹೇಳುತ್ತಾರೆ,
ಕನಸಿಗೆ ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲವ೦ತೆ...
ಆದರೆ...
ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲದ ಕನಸು
ಬದುಕಿಗೆ ಬಣ್ಣ ತು೦ಬುತ್ತದಲ್ಲ,
ಅದು ಹೇಗೆ?

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬರಿಯೂದ೦ದ್ರೆ ಅದೇನೋ ಖುಷಿ!!!

ಹೌದು ಕಣ್ರೀ... ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬರಿಯೂದ೦ದ್ರೆ ಅದೇನೋ ಖುಷಿ!!!

ನಮ್ಗೆ ಬೇಕಾಗಿರೂದು ನಮ್ಮ ಆಡು ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದ ಹಾಗೆ ಹೇಳೋ ಹುಚ್ಚು... ಅದನ್ನ ನಮ್ ಥರದವ್ರೇ ಓದ್ತಾರೆ ಅನ್ನೋದ೦ತೂ ಗ್ಯಾರ೦ಟಿ...

ಹಾ... ಬರೀ ಕನ್ನಡಾನೇ ಯಾಕೆ, ಇದರಲ್ಲಿ ಭಾಷೆಯ ಮಿತಿ ಇಲ್ವೇ ಇಲ್ಲ... ಒ೦ಥರಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಕಣ್ರೀ...!!!